| راهکارهای افزایش اثرگذاری درس آزمایشگاه زبان بر توسعه مهارتهای گفتاری و نوشتاری دانشجویان |
| کد مقاله : 1086-5ARCONF |
| نویسندگان |
|
علی عدالتی نسب *1، جمال طالبی قره قشلاقی2 1استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات عربی دانشگاه فرهنگیان/تهران/ایران 2دانشیار گروه آموزش زبان و ادبیات عربی دانشگاه فرهنگیان/تهران/ایران |
| چکیده مقاله |
| درس آزمایشگاه زبان، جایگاهی محوری در برنامههای درسی آموزش زبان دارد. این واحد درسی با هدف فراهم آوردن محیطی تعاملی، پویا و تحت نظارت، فرصتهای بیبدیلی را برای دانشجویان مهیا میسازد تا مهارتهای چهارگانه زبان خود را به طور کاربردی تقویت نمایند. این درس به طور خاص بر جنبههای عملی و کاربردی مهارتهای گفتاری، شامل تلفظ صحیح، روان صحبت کردن، کاربرد مؤثر لحن و آهنگ کلام، و توانایی درک مطلب شنیداری تمرکز دارد. همزمان، مهارتهای نوشتاری از جمله ساختار صحیح جملات، استفاده از واژگان مناسب، رعایت قواعد گرامری، ایجاد انسجام و پیوستگی در متن، و توانایی تولید انواع متون هدفگذاری شدهاند. هدف از نگارش حاضر، بررسی اثربخشی کلی درس آزمایشگاه زبان در توسعه همزمان مهارتهای گفتاری و نوشتاری دانشجویان با رویکردی توصیفی و تحلیلی است. این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش است که چه عواملی باعث بهبود اثرگذاری درس آزمایشگاه زبان در تولید گفتار روان و صحیح و همچنین نگارش منسجم و دقیق توسط دانشجویان زبان میگردد. یافتههای پژوهش به وضوح حاکی از اهمیت و کارایی درس آزمایشگاه زبان در فرآیند یادگیری زبان است. این واحد درسی با ایجاد محیطی غنی از فرصتهای تمرین، بازخورد و تعامل، بستری مناسب برای درونیسازی ساختارهای زبانی و کاربرد عملی آنها فراهم میآورد. به منظور ارتقای هرچه بیشتر اثربخشی این درس، فضای فیزیکی مناسب، استفاده از دیگر ابزارها و به ویژه تکنولوژیهای جدید در کنار آموزش سنتی و ارائه آن به شکل تعاملی با محوریت معلم تسهیلگر، گامی اساسی برای بهبود برنامهریزی درسی و روشهای تدریس در این حوزه محسوب میشود. |
| کلیدواژه ها |
| آزمایشگاه زبان، مهارتهای گفتاری، مهارتهای نوشتاری، دانشجو |
| وضعیت: پذیرفته شده |