جلوه‌های بلاغت واژگانی در قرآن کریم و کاربردهای آن در آموزش زبان و ادبیات عربی
کد مقاله : 1132-5ARCONF
نویسندگان
ابراهیم صفی خانی *
معارف،فرهنگیان،قزوین،ایران
چکیده مقاله
این پژوهش با عنوان «جلوه‌های بلاغت واژگانی در قرآن کریم و کاربردهای آن در آموزش زبان و ادبیات عربی» به بررسی جنبه‌های اعجاز بیانی قرآن در سطح واژگان می‌پردازد. با روش تحلیلی-توصیفی، نشان داده می‌شود که واژگان قرآنی با دقتی الهی و در پیوندی عمیق با معنا، موسیقی و سیاق انتخاب شده‌اند. از مهم‌ترین جلوه‌های بلاغت مورد بررسی، می‌توان به دقت در گزینش واژگان، موسیقی درونی کلام، تصویرسازی هنری، ایجاز و اطناب سنجیده و تناسب واژه با سیاق و عاطفه اشاره کرد. همچنین، صنعت بلاغی «احتباک» به عنوان یکی از زیباترین شگردهای قرآنی، با پنج نوع «ضدی، متشابه، متناظر، منفی-مثبت و مشترک» تحلیل و با شواهد متعدد قرآنی ارائه شده است. در نهایت، مقاله به تبیین کاربردهای عملی این یافته‌ها در حوزه آموزش زبان عربی می‌پردازد؛ از جمله تدوین متون درسی نوین، پرورش مهارت تفسیر، طراحی روش‌های تدریس فعال و تقویت حساسیت زبانی، که همگی گامی در جهت تبدیل آموزش زبان عربی به تجربه‌ای معنادار و مبتنی بر زیبایی‌شناسی قرآن محسوب می‌شوند.
کلیدواژه ها
بلاغت قرآنی، فصاحت، اعجاز بیانی، واژه قرآنی، تناسب آوایی، صنعت احتباک
وضعیت: پذیرفته شده