| تحلیل جایگاه آموزشگر در بهبود یادگیری عربی برپایه مطالعات نظری«مورد پژوهی مقطع متوسطه اوّل» |
| کد مقاله : 1140-5ARCONF |
| نویسندگان |
|
پوران رضایی چوشلی1، علی خالقی *2 1استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات عربی دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی 889-14665، ایران، تهران 2استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات عربی دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران. |
| چکیده مقاله |
| یادگیری زبان عربی در مقطع متوسطه اول همواره با چالشهایی همراه بوده است که یکی از مؤثرترین عوامل در رفع این چالشها، پرداختن به جایگاه آموزشگر در فرآیند تدریس و یاددهی است. از این رو که در فرایند یاددهی و یادگیری سه رکن فراگیر، آموزشگر و مواد آموزشی وجود دارد و آموزشگر به عنوان رابط ببن مواد آموزشی و فراگیر میتواند عاملی کلیدی برای حل مشکلات آموزشی به شمار آید، پژوهش حاضر با بهرهگیری از روش تحقیق کتابخانهای و تحلیل مطالعات نظری در حوزه آموزش زبان دوم، به بررسی جایگاه آموزشگر در بهبود یادگیری زبان عربی دانشآموزان متوسطه اول میپردازد. هدف از این مطالعه، تبیین مؤلفههایی چون شیوه تدریس، مهارت ارتباطی، دانش تخصصی، انگیزهبخشی و تعامل آموزشگر با دانشآموزان است که بر یادگیری زبان عربی تأثیرگذارند و مهارت حرفه ای معلم می تواند سبب بهبود فرایند یادگیری زبان عربی دانش اموزان گردد. نتایج بررسی منابع نظری و مطالعات پیشین نشان میدهد که آموزشگر نهتنها بهعنوان انتقالدهنده دانش، بلکه بهعنوان تسهیلگر و انگیزهآفرین در فرآیند یادگیری زبان عربی نقشآفرینی میکند. همچنین، کیفیت تعامل آموزشگر با دانشآموزان و بهرهگیری از روشهای فعال یاددهی، تأثیر بسزایی در ارتقای سطح یادگیری دارد. این مقاله با جمعبندی دادههای نظری، پیشنهادهایی برای بهبود فرآیند تدریس زبان عربی در مقطع متوسطه اول ارائه میدهد. |
| کلیدواژه ها |
| آموزشگر، زبان عربی، فراگیری، نظریه هاییادگیری، متوسطه اوّل. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |