| تجربه زیسته دانشجویان معلمی زبان عربی از تعامل با دستیارهای گفتاری هوشمند: یک مطالعه پدیدارشناسانه |
| کد مقاله : 1152-5ARCONF |
| نویسندگان |
|
مجید حمدانی *1، حسن شوسی زاده2، رضا شاطری2 1استاد یار، گروه آموزش علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران 2دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی،گروه اموزشی علوم تربیتی،دانشگاه فرهنگیان رسول اکرم(ص)،اهواز،ایران |
| چکیده مقاله |
| پژوهش حاضر با هدف کاوش در تجربه زیستهی دانشجویان معلمی زبان عربی از تعامل با دستیارهای گفتاری هوشمند (مانند Google Gemini) در زمینه یادگیری غیررسمی مهارت گفتاری انجام شد. این مطالعه در چارچوب پارادایم تفسیری–ساختگرایی و با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی تفسیری (IPA) صورت گرفت. شش دانشجوی رشته آموزش زبان عربی دانشگاه فرهنگیان خوزستان که واجد معیارهای همگن بودند، طی دورهای ششهفتهای با دستیار گفتاری هوشمند تعامل داشتند. دادهها از طریق مصاحبههای نیمهساختاریافته و یادداشتهای تأملی گردآوری و بر اساس مراحل اسمیت و همکاران (2009) تحلیل شدند. نتایج، هفت مضمون جامع را آشکار ساخت: اضطراب اولیه، فضای امن روانشناختی، خودآگاهی آوایی، آینه گویشی، بنبست ارتباطی، بازتعریف نقش معلم، و نگرانیهای تربیتی. یافتهها نشان داد تعامل با هوش مصنوعی ضمن کاهش اضطراب گفتاری، موجب شکلگیری خودآگاهی زبانی و بازاندیشی در هویت حرفهای معلمان آینده میشود. بااینحال، محدودیتهای فرهنگی و بافتی دستیارهای گفتاری، اهمیت حفظ اصالت انسانی در آموزش زبان را برجسته میسازد. |
| کلیدواژه ها |
| واژگان کلیدی: هوش مصنوعی، دانشجومعلمان، زبان عربی، دستیار گفتاری هوشمند. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |